بسم الله الرحمن الرحیم
روزی يك معلم رياضی، برای اينكه شاگردانش را تا آخر جلسه ساكت كند، مسئله­ ای به آنها داد كه مدت زيادی طول بكشد. معلم رياضی از دانش ­آموزان خواست كه 1 تا صد را با هم جمع كنند
بعد از چند دقيقه يكی از دانش­ آموزان دستش را بالا برد، او جواب درست را به دست آورده بود. آن دانش ­آموز فهميده بود كه مجموع هر جفت از اعداد یک و صد، دو و نود و نه، سه و نود و هشت... صد و یک است، پس نصف تعداد اعداد يعنی پنجاه را در صد و یک ضرب كرده بود و جواب را به دست آورده بود
آن دانش ­آموز، كارل فردريش گاوس نام داشت. او فرزند باغبان فقيری از اهالی برونشويك آلمان بود كه در تاريخ سی آوريل سال هزارو هفتصدو هفتادو هفت متولد شد. سه ساله بود كه نبوغش را در رياضيات نشان داد و پدرش را از اشتباهی در محاسبات ليست حقوقش باخبر كرد. اما گويا اين نبوغ باعث نشد بيشتر مواظبش باشند و به راحتی نزديك بود در رودخانه غرق شود. تاريخ رياضيات، خيلی چيزها را مديون كارگری است كه در آن نزديكی بود و زندگی گاوس كوچك را نجات داد.
گاوس در سال هزارو هفتصدو نودو پنج وارد دانشگاه گوتينگن شد. اما رياضی نخواند. او آنقدر روحيه عجيبی داشت كه رشته زبانهای باستانی را انتخاب كرد. بعد از آن بود كه به رياضی تغيير رشته داد و در نوزده سالگی بسياری از مسائل رياضی را حل كرد
برخی را عقيده بر اين است كه گاوس بزرگترين رياضيدانی است كه تاكنون بوده است. او قضيه اعداد اول را در سن پانزده سالگی حدس زد، مشخصه چند ضلعی­ های ترسي م­پذير را در سن هیجده سالگی تعيين كرد، در سن بیست و دو سالگی بهترين اثرش را با عنوان

Disquisitiones Arithmeticae